Pomysł na wyprawę Ra powstał, gdy Thor Heyerdahl odwiedził Wyspę Wielkanocną i napotkał tam rysunki trzcinowych łodzi, wyposażonych w maszty i żagle. Następnie chciał udowodnić, że prehistoryczne cywilizacje po obu stronach Atlantyku mogły mieć ze sobą kontakt, dzięki podróżom na takich łodziach.

W 1969 r. łódź trzcinowa Ra – nazwana tak na cześć egipskiego boga słońca – została zbudowana z trzciny papirusowej rosnącej przed Wielką Piramidą w Gizie w Egipcie.

Następnie przetransportowano ją do nadmorskiego miasteczka Safi w Maroku, gdzie została po raz pierwszy spuszczona na wodę.

Heyerdahl zgromadził załogę składającą się z siedmiu mężczyzn różnych narodowości. Chciał pokazać, jak tak różnorodna grupa może się skutecznie porozumiewać  w stresie i trudnych warunkach. Zespół składał się z Normana Bakera, Carla Mauriego, Yuria A. Senkevicha, Santiago Genovesa, Abdullaha Djibrine’a oraz Georgesa Souriala – oraz oczywiście z samego Heyerdahla.

Łódka papirusowa w ciągu ośmiu tygodni przepłynęła ponad 5.000 kilometrów, mimo nieodpowiedniej konstrukcji i złamanego steru.

Ale włókno trzcinowe wchłaniało dużo wody i Heyerdahl obawiał się, że Ra zatonie wraz z całym zespołem na pokładzie. Dlatego uczestnicy przerwali wyprawę na tydzień przed osiągnięciem celu, czyli  Barbados.

Dziesięć miesięcy później Heyerdahl przygotował wyprawę Ra II z tego samego portu w Maroku.

Tym razem zlecił wykonanie trzcinowych łodzi czterem Indianom Ajmara znad jeziora Titicaca, ponieważ rzemieślnicy z tego regionu Andów budowali łodzie podobne do tych pochodzących ze starożytnej Mezopotamii i Egiptu.

Załoga pierwszej podróży Ra, oprócz Abdullaha Djibrine, dołączyła do nowej wyprawy. Zespół składał się więc z Normana Bakera (Stany Zjednoczone), Carlo Mauriego (Włochy), Yuria A. Senkevicha (Rosja), Santiago Genovesa (Meksyk), Kei Ohary(Japonia), Madani Ait Ouhanni (Maroko) oraz Georgesa Souriala (Egiptu) i samego Heyerdahla.

Nowa łódź była krótsza od pierwszej, ale o bardziej wytrzymałej konstrukcji. Ra II przepłynęła w ciągu 57 dni 6.100 kilometrów z Maroko na Barbados. Obalony został wieloletni dogmat, że przed odkryciem Kolumba nie był możliwy żaden kontakt pomiędzy regionem śródziemnomorskim i Środkową Ameryką.

W czasie  podróży na pokładzie Ra zespół odkrył, że Ocean Atlantycki jest zanieczyszczony – po powierzchni oceanu pływały grudki stwardniałej smoły o różnych rozmiarach. Zgłosili swoje odkrycie Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) i w następnej podróży odbytej na pokładzie Ra II, na prośbę Sekretarza Generalnego ONZ Sithu U Thanta Heyerdahl prowadził codzienne obserwacje zanieczyszczeń wód oceanu. Grudki stwardniałej smoły zostały zaobserwowane przez  43 dni podczas podróży trwającej 57 dni.

Przy różnych okazjach Heyerdahl prezentował raporty dotyczące zanieczyszczenia wód oceanicznych,  w tym podczas trzeciej konferencji poświęconej prawu użytkowania oceanów. W 1972 r. społeczność międzynarodowa uchwaliła zakaz wypuszczania odpadów ropy do wód otwartych.

Heyerdahl opublikował książkę o obu wyprawach Ra oraz nakręcił film dokumentalny na ten temat, który został nominowany do Oscara.